๏ แฐนันดรสี่ ๚ะ๛

...
๏ ฉบับไหนฉบับนั้น
สำนึกขั้นสนองขาย
เฉพาะกิจเฉพาะกาย
กระหังสื่อกระสือโหย

๏ ประหลาดในกระไรนัก
มิเกรงกักจะกอบโกย
จะแค่นขึงจะดึงโซ๊ย
ผสมหมึกผนึกสาร

๏ แมลงวัน-แมลงวัน
จะตอมกันก็เนิ่นกาล
สะอิดเอียน-สะอาดอ้าน
นะเลือกตอมกะหอม-เหม็น

๏ มโนในสมัยหนึ่ง
กระเด้งดึ๋งกระดอนเด็น
มิรู้ชั่วมิรู้เช่น
ฉลาดเหลือจะรำพัน

๏ สำเนียงส่อ ณ คอลัมน์
สำรอกคำอะจำนรรจ์
ประเลงเรียกสำเหนียกอัน
สิโอ่โถสโมสร

๏ อนาถาสมาคม
มิรู้ลมจะหนาว-ร้อน
ระเริงย่ำระยำบอน
มิมีย่นระย่อการ

๏ ฉบับไหนฉบับนั้น
สำนึกดันสมองด้าน
ประเทศหม่นประจญมาร
ประดาสื่อนะถือหาง

๏ ประหลาดในกระไรหนอ
อิฉันขอละอายบ้าง
อนาถใจนะไร้ยาง
กะยอดขายกระหายหิว ๚ะ๛

[ อ่านต่อหน้า ๑๖ ]
แม่สื่อแม่ชัก
ในโลกที่การสื่อสารไร้พรมแดน สื่อไทยกลับหนุนการปิดพรมแดนเพื่อปกครองประเทศอักษรทุกตัวถูกเขียนกลับหน้าให้เป็นหลัง อย่างไม่ไยดีความรู้สึกของข้อเท็จจริงเท่ายอดขายจรรยาบรรณถูกหยิบยกบังหน้าธุรกิจไม่เว้นยุคสมัย ยกตนเป็นชนชั้นที่แตะต้องไม่ได้ กระทบไม่ได้ นกน้อยในไร่ส้ม บินวนไปวนมาอยู่อย่างนั้น ไม่เคยเห็นไร่อื่นไม่เคยเห็นโลกอื่นอย่าไปบอกให้สื่อเลือกข้างให้เปลืองน้ำลาย เพราะสื่อเลือกไปนานแล้วนึกไปถึง ปร.๔๒ แล้วมันน่าไปเยี่ยมแท่นพิมพ์นักพับผ่าสิครับ!

วฒน 19 กย 51
http://www.prachatai.com/webboard/wbtopic.php?id=721402