๏ กี่กระแสต่อกระแสก็สาดเสีย
เต็มไปด้วยแรงเชียร์ที่สอดใส่
คนหลงทางหลงทิศคิดกันไกล
ขีดกรอบครอบใครใครเข้าครอบครอง
๏ เมื่อกฎเกณฑ์ความใคร่ใกล้ขีดสุด
ต่อมสามัญของมนุษย์ก็บกพร่อง
ยังปลายยอดยิ่งใหญ่อยากไปจอง
อยู่บนภูนั่งมองมหานคร
๏ ทุกทุกเรื่องบัดสีต้องถี่ถ้วน
โลกไม่มีที่ใคร่ครวญหรือเห่าหอน
เส้นสมองรอยหยักทุกวรรคตอน
ซีกแห่งความสำส่อนซับซ้อนทับ
๏ หลังฉากสามานยภาพอันฉาบฉวย
พฤติกรรมเฮงซวยไม่ได้ศัพท์
เปลือกแห่งปมปัญหาคณานับ
ถูกเขารุกสำรับมาจับร้อย
๏ อาศัยความหนักแน่นเป็นแผ่นผืน
พลาดไปจากจุดยืนอย่าปากพล่อย
หากปล่อยนักการเมืองว่าขี้ข้าพลอย
ก็ได้แต่เลียตีนรอยคอยรับใช้ ๚ะ๛
____________
วฒน
28 พ.ค. 52
http://www.prachataiwebboard.com/webboard/wbtopic2.php?id=805648
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น