วันอังคารที่ 9 มิถุนายน พ.ศ. 2552

๏ ณ ความรักบรรลุมิถุนา ๚ะ๛

...


๏จ่อมจมจินตนาการจนผ่านร้าง
มีมากบ้าง,น้อยบ้างอย่างยุคสมัย
ถนนเคยตลบอบอวลสวนดอกไม้
ประดับประดาเสาไฟกระพริบรับ


๏ คงเพียงความว่างเปล่าใต้เงาโลก
ลืมหมดสิ้นความโศกถูกโขกสับ
เสียงแห่งการไห้ห่มเท่าถมทับ
หลงกักกันความลับในอกร้อน


๏ สวัสดีความเป็นไปไร้สุ้มเสียง
เมืองนี้ไกลปืนเที่ยงกว่าเก่าก่อน
วันวานแดดเปรี้ยงกว่าทั้งนาคร
กลับไม่มีคำอวยพรกลางช่อพฤกษ์


๏ เจ้าเป็นจริงทักทายก่อนบ่ายหน้า
ดื่มด่ำในมิถุนาจนดื่นดึก
ชนแก้วเถอะความช้ำเชิญสำนึก
เก็บไว้เป็นที่ระลึกเมื่อสร่างรัก


๏ เอื้อมมือวางดอกไม้จันทน์หันหลังกลับ
งานศพความสับปลับแห่งกับดัก
จริยธรรมพล่อยพล่อยพลอยพยัก
ยิ่งยินเสียงแช่งชักยิ่งชอกช้ำ ๚ะ๛
______________

 

ว ฒ น.
9 มิ.ย.52

http://www.prachataiwebboard.com/webboard/wbtopic2.php?id=808056


กับการที่ต้องลืมอะไรสักอย่าง มันยากเกินกว่าหัวใจจะเป็นผู้กำหนดจินตนาการที่เคยเติบโตไปไกลลิบ ก็กลับคืนสู่สำนึกแห่งสามัญ

ความฉาบฉวยที่ไล่คว้าไว้เพื่ออะไรก็ตามแม้สุขก็เพียงชั่วครู่ชั่วยาม เพียงเพราะทุกข์ที่ถมทับมันสาหัสอยู่นักในเบื้องหลัง

หากโลกไม่ได้ตาบอดเพียงข้างเดียวก็ย่อมเห็นอะไรที่ชัดแจ้งอย่างเต็มสองตาเมืองนี้มันกว้างกว่าที่เคยกว้าง

เมื่อมีแรงกดก็มีแรงต้านเป็นธรรมดาในวันที่ทัศนคติถูกปิดล้อม ใครจะเป็นผู้ฝ่าด่านออกมาปลดปล่อยแด่เมืองที่คนใส่ใจกับการเกิดของแพนด้า มากกว่าการตายของมนุษย์

ไม่มีความคิดเห็น: