วันพฤหัสบดีที่ 18 ธันวาคม พ.ศ. 2551

๏ หวานเป็นลม ๚ะ๛

...

๏ หวานอะไรจะหวานเท่าปานว่า ...
ป้อนทุกความปรารถนาจนสาสม
หมื่นร้อยคำรำพันนั้นพร่างพรม
โบราณว่าหวานเป็นลมขมเป็นยา

๏ ลิ้มละมุนอุ่นไอไมตรีนัก
โลกไม่รู้ว่ารักแล้วหนักหนา
ทั้งลอยหน้าลอยชายทั้งปรายตา
วิสัยทัศน์ปัญญามาเป็นยอง

๏ ห้องกี่ห้องหัวใจยกให้หมด
พ่อรูปงามหมดจดเป็นเจ้าของ
รักไม่เหลือให้ใครไว้จับจอง
ฟุ้งกลิ่นฝันละอองลอยฟ่องฟุ้ง

๏ อันอ้อยตาลหวานลิ้นสิ้นกระสัน
สัญญาเก้าสิบเก้าวันเริ่มวันพรุ่ง
มดง่ามจักตอมหึ่งรอผึ่งพุง
ก่อนนโยบายหลังตุงเสียรังวัด

๏ แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมาร์กนะนุช
มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนัด
ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวเลาะเลี้ยวลัด
ไม่อัตคัดแล้วพรรคขี้ลักขโมย

๏ ระฆังดังหง่างเหง่งบรรเลงแว่ว
กรรมการให้สัญญาณแล้วละเสือโหย
กลัวโยคีขี่รุ้งสะดุ้งโอย ...
ท่านนายกฯเลยถือโพยพรรณนา !

hi5ท่านนายกฯ
ถึงไม่รู้ว่าคุณยายเนียมหมั้นท่านนายกของผมเป็นเขยอีสานกันตอนไหน
แต่คนอีสานกลุ่มใหญ่กำลังรองานแต่งอยู่

ถึงไม่รู้ว่าเด็กน้อยชาวเหนือที่วิ่งตามรถท่านนายกของผม เพื่อไปฝากบ้านฝากเมืองกันตอนไหน
แต่คนเหนือกลุ่มใหญ่กำลังรองานลงเสาเอกอยู่

เดี๋ยวจะหาว่าหยุมหยิม แต่หลังพิธีโปรดเกล้าฯตำแหน่ง
ไม่ชอบวิธีอ่านใบบอกต่างๆแบบนี้เลย มันดูไม่ทะมัดทะแมง จะตะกุกตะกักไปบ้างก็ช่างปะไร
กลัวหลุดคิวอะไรนักหนาพ่อเนื้อหอม

เท่านี้ก็ครอบคลุมไปถึงสวรรค์ชั้นไหนแล้วก็ไม่รู้...
อย่างไรเสียช่วยเสียเวลามาทำความเข้าใจกับตอม่อโฮปเวลสักนิดนะครับ
ท่านนายกฯของผม

* * *

ว ฒ น 18 ธ.ค.51
http://www.prachataiwebboard.com/webboard/wbtopic.php?id=761758

ไม่มีความคิดเห็น: