ศาลเพียงตอ ๚ะ๛

...

๏ จุดธูปควันเสร็จสิบเจ็ดดอก
ปักข้าวสารข้าวตอกบอกพ่อช้าง
ถึงคราวสิ้นทางไปไร้หนทาง
มือพนมแนบวางกลางศรัทธา

๏ แล้วยกเครื่องเซ่นไหว้เครื่องบายศรี
ตั้งจิตเท่าที่มีวาสนา
ถือเอาฤกษ์ตกฟูกฝากพิ-ณา
ยุติธรรมช่วยข้าฯหายครวญคราง

๏ ในวันวานเครื่องไหว้ลูกหายวับ
หายไปยกสำรับใครเห็นบ้าง
เที่ยวจับมือเขาดมขรมทั้งบาง
พวกปากอย่างใจอย่างเข้าข้างโจร

๏ สำนึกในความขลังยังคลาดแคล้ว
ทั้งเครื่องรางลูกแก้วถึงหัวโขน
หากพ่อเห็นพ่อทราบใครหยาบโลน
ศักดิ์สิทธิ์ช่วยตะโกนจับคนโกง

๏ หรือเกิดมาชาติไพร่ใช้กรรมเก่า
หากชะตาไม่ทุเลาคงตายโหง
ช่วยลูกช้างทีเถิดช่วยเปิดโปง
เชิญพ่อช้างปากโป้งปูดความจริง

๏ ระหว่างวิกฤตศรัทธา-สถานะ
บุญพลันนึกว่าพ่อจะบันดาลทุกสิ่ง
วางหัวใจพำนักหวังพักพิง
พ่อช้างคงไม่ชิ่งให้ชีช้ำ

๏ ของบนบานหายไปพ่อไม่รู้ ?
ศักดิ์สิทธิ์ไหนจักอยู่ให้เหยียบย่ำ
น้ำมนต์ที่เคยฉ่าตาดำดำ
เคราะห์กรรมไม่อาจขืนให้ยืนยิ้ม

๏ เปลวเทียนวูบเว้นเป็นจังหวะ
เงียบไปหมดทุกขณะที่ท้องอิ่ม
ไม่ยินเสียงร้องขอหรือพ่อพิมพ์
หมดทางชิมน้ำใจในเงานั้น

๏ ลูกหมดสิ้นความเบิกถึงฤกษ์ปล้น
ชีวิตของสาธุชนคงจักสั้น
ก็เมื่อพ่อเลือกข้างเป็นรางวัล
ทั้งคน-ทั้งศาลขาดกันบัดเดี๋ยวนี้ ! ๚ะ๛

วฒน 26 มิย. 51
http://www.prachatai.com/webboard/topic.php?id=694939