๏ ฉาก ๚ะ๛

...

๏ ในที่สุดมนุสสาก็มาสุด
มายืนหยุด ณ กลางจุดของปุจฉา
ก้องกลางเมืองละครโขนโพนทะนา
บอกฝากดินฝากฟ้าค่าเท่ากัน

๏เมื่อว่ายเวียนวังวนไม่พ้นเวิ้ง
โลภในอำนาจเหลิงนั้นลดหลั่น
ความสัมบูรณ์ในทรัพย์นับอนันต์
กองท่วมมิเท่าทันความทุกข์ร้อน

๏ พกชีวิตผิดพลั้งอยู่หลังฉาก
โผล่เผยโฉมหน้ากากจนล่อนจ้อน
ภาพเพียงสร้างเสพฝันนิรันดร
เค้าโครงร่างสำส่อนก็ซ้อนทรวง

๏ บาดแผลทางประวัติศาสตร์,ทุกบาดแผล
ประชาชนถูกรังแกจนล้ำล่วง
อ้างจริยธรรมความเชื่ออยู่เหนือปวง
ถูกเปลือยปอกลอกลวงที่ซ่อนเร้น

๏ สถานการณ์สุกงอมอยู่รอมร่อ
ผู้จ้างวานทั้งนกต่อออกมาเต้น
เงาหลอนหลอกความชั่วตัวเป็นเป็น
โลกและความคิดเห็นถูกทายท้า

๏ ในที่สุดมนุสสาก็มาสุด
มายืนหยุด ณ ปลายสุดของปุจฉา
ที่เต็มความเต็มคำและตำตา
โศกเต็มห้วงเสน่หาแห่งสาธารณ์ ๚ะ๛

ว ฒ น
31 มีนาคม 2552
http://www.prachataiwebboard.com/webboard/?room=6