๏ ล้างถิ่นกาขาว ด้วยคาวเลือด

...

๏ ลุสองห้า ห้าหนึ่ง ถึงอาเพศ
ให้เกิดเหตุ ทั่วหล้า เป็นอาถรรพ์
สะท้านเทือน เลื่อนลั่น ครั่นครืนครัน
ด้วยโจรไพร ไจรัญ อันธพาล

๏ กระทืบบาท ผาดแผลง สำแดงฤทธิ์
ประกาศิต ก่อศึก ด้วยฮึกหาญ
สัปดน ชนชั้น อันสามานย์
เข้ารอนราญ ผลาญกัน ให้บรรลัย

๏ ปวงประชา เสียขวัญ พลันสะทก
ตื่นตระหนก อกสั่น ประหวั่นไหว
เห็นหมู่มาร เคลื่อนพล สกลไกร
แลทางไหน ไม่มี ที่พึ่งพา

๏ สุดระทม ขมไหม้ อยู่ในอก
เหมือนแผลฟก ชอกช้ำ ระกำหนา
เขาเหยียบซ้ำ ย่ำยี เข้าบีฑา
ดั่งประดา ส่ำสัตว์ อสุรี

๏ นภากาศ ฉาดฉาน ปานสีเลือด
ดังกรีดเชือด เฉือนใจ ระบายสี
กระทั่งดิน ถิ่นพื้น ปฐพี
เป็นวารี สีชาด อันราดริน

๏ ฤาถึงคราว นครินทร์ จะสิ้นชาติ
ประชาราษฎร์ ฉิบหาย มลายสิ้น
ฤาหลั่งเลือด อีกครา ทาแผ่นดิน
เพื่อล้างถิ่น กาขาว ให้วาวแวว

วโรทาห์: 15 ต.ค. 51
http://www.prachatai.com/webboard/wbtopic.php?id=731245

ความเห็นที่ตามมา
1. ott

ทั้งชักศึก เข้าบ้าน สันดานชั่ว
หลงเมามัว ในอำนาจ วาสนา
จนเพื่อนบ้าน ไม่เกรงใจ ไร้ราคา
อนิจจา ต้องหมายเหตุ ประเทศไทย


2 .UnTER

จะล้างถิ่นกาขาวด้วยคาวเลือด
ดินจะเดือดดั่งไฟประลัยเผา
ทะเลแห้งแล้งสิ้นดินหม่นเทา
นภาเศร้ายะเยือกเย็นไม่เห็นจันทร์

อาทิตย์หม่นหมองมัวสลัวแสง
ในวันแห่งชนชาติขาดสะบั้น
เห็นเลือนรางทั้งกลางคืนและกลางวัน
เหลือแบ่งปันผองเพื่อนเพียงน้ำใจ

อสูรสร้างกายาให้ปรากฏ
บ้างรันทดท้อจิตคิดหวั่นไหว
เมื่อปัญญาพาให้เห็นความเป็นไป
รู้ว่าใครที่เคยเห็นแท้เป็นมาร

อันศรัทราเทียมเมฆที่เสกสร้าง
ต้องมล้างเหลือเพียงเสียงเล่าขาน
สลายสิ้นยินยลบนตำนาน
ป่าวประจานสิ่งสุดท้ายที่ร้ายแรง

3. ถูกคอ
จะสร้างถิ่นกาขาวด้วยความดี
ไม่สนใจอีอัปรีย์ที่ข่มเหง
ใครทำอะไรให้ฉิบหายด้วยตัวเอง
ไม่ละเลงเลือดเราให้เขาชม

4. นางอาย
๐ พวกกาขาวเกาะกินมานานแล้ว
นึกว่าแก้วมณีที่มีค่า
ในที่สุดเปิดตัวไร้ราคา
อนิจจากาดำมันย้อมกาย

๐ เคลือบสีขาวสร้างภาพให้เหมือนหงส์
เล่นเจ้าเข้าทรงทำเฉิดฉาย
เขารู้ทันกันแล้วยังไม่อาย
ต้องสู้กันให้วอดวายดูสักที

๐ อำนาจใดฤาจะสู้ประชาชน
อย่ายกตนข่มเหงทำบัดสี
ใช้อำนาจมืดมานานหลายขวบปี
พอกันทีต้องขอจบเหมือนเนปาล

5. jaewjah
๐ เดือนเคยเด่น เป็นสง่า นภากว้าง
ส่องสว่าง แสงนวล สงวนศรี
สถิตสิ่ง มิ่งขวัญ จันทร์เทวี
สดุดี ทั่วหล้า ฟ้างดงาม

๐ ครั้นราหู อมจันทร์ พลันมืดมิด
วิปริต อาเพศ เขตสยาม
อำมหิต จิตเภท ในเขตคาม
กลียุค ลุกลาม ฤาห้ามใคร

๐ เมื่อเดือนดับ ลับฟ้า นภากาศ
น่าอนาถ วาสนา พาหมองไหม้
สรรพสิ่ง แตกร้าว หนาวขั้วใจ
ล่มสลาย อณาจักร รักษ์เนิ่นนาน

๐ ธุลีดิน สิ้นหวัง เพราะสั่งสม
ความทุกข์ตรม ขมลึก ผนึกผสาน
เมื่อฟ้าดับ ปรับได้ ใยร้าวราน
ขอสืบสาน เผ่านักสู้ ให้รู้ดี

๐ ไม่มีแล้ว แววใส ในฟ้ากว้าง
ความอ้างว้าง กลายพลัง สร้างวิถี
แม้นมัวหม่น เห็นชัด จัดวิธี
พลังมี ร่วมกัน ไม่หวั่นใคร

๐ จะกอบกู้ ยุติธรรม์ ที่ผันบิด
จะลบออก จากจิต จะคิดใหม่
จะร่วมแรง แข็งขัน ไม่พรั่นใจ
จะคงไว้ ความเป็นไท ใหญ่อุดม

6. สมฆ
สุดอนาถบาดใจให้รำพึง
ในวันหนึ่งถึงซื้งด้วยเท็จจริง
แสดงตนปกป้องคล้องทุกสิ่ง
อันตรายอย่างยิ่งถิ่นกาขาว

โดดเดี่ยวเดียวดายสลายถึงใจ
คนดีให้ร้ายทำลายทุกคราว
วันสงบจบกันตะวันฉาว
บ้านเมืองเรื่องอีกยาวค้างคาวเลือด