๏ โทษฐานที่รู้จักกลัว ๚ะ๛

...

๏ เสรีภาพ... เสรีภาพ...
เมืองอยู่ในระนาบการหน่วงเหนี่ยว
จารีตสุดปลายตีนห้ามปีนเกลียว
มหานครขบเคี้ยวประชาคม


๏ ตั้งแต่สองสี่เจ็ดห้า
เราต่างถูกแหกตาจนสาสม
ท่ามกลางรักอักโขอันโสมม
ยุคสังคมนิยมบูชายัน


๏ อีกสักกี่คนบาปถูกสาปส่ง
ไปขวางขัดความมั่นคงทุกขีดขั้น
เปรียบเทียบทุนศักดินาเท่าสามัญ
ลดระดับชนชั้นการชำระ


๏ ไม่มีดอกประวัติศาสตร์อันหวาดหวั่น
สูงสุดกว่าสวรรค์ก็กักขฬะ
อย่านะอย่า นะอย่า อย่าอารยะ !
สงบไว้นะเพคะอย่าพึ่งคิด


๏ ก็เพราะเท่าที่ได้คิดแหละคิดได้
เมืองนี้ยังเวียนว่ายวิปริต
วัยรุ่นจวบจนแก่เข้าแซยิด
อยากมั่นคงในชีวิตอย่าชิดซ้าย


๏ ทุกห่วงโซ่ปรารถนาสารบบ
ปัจเจกจงบรรจบกับรายจ่าย
ทั้งแนวคิดทฤษฎีห้ามรีพลาย
ลิขสิทธิ์เดินส่ายหลายกระแส


๏ เหลือแต่เมืองและหมาไร้ตราบาป
มหานครโปรดทราบอย่าเซ็งแซ่
เสรีภาพจงหงิมหงออย่างอแง
ไล่ฟ้องพ่อฟ้องแม่ให้รำคาญ


๏ เหลือแต่เมืองและหมาไร้ตราบาป
ทุกมนุษย์ถูกสาป,คำสั่งศาล
ตอบสนองของรอยหยักความดักดาน
โทษที่วิจารณญาณมันยั้วเยี้ย ?


๏ เหลือแต่เมืองและหมาไร้ตราบาป
บรรณาการถูกสาปให้เป็นเบี้ย
เสรีภาพหลังขวดไวน์ และมายเดียร์
เมาทั้งผัวทั้งเมียผู้มัธยัสถ์ ๚ะ๛



_________________



๏ นิ่งเถอะเสรีภาพจงซาบซึ้ง
ณ โลกไร้ที่พึ่งผู้ติดสัตย์
ร่ำเถอะร่ำร้องทุกข์โศกโลกทัศน์
คุกมันอัตคัดก็ช่างคุก ...

วฒน
31 สค 52
http://www.prachataiwebboard.com/webboard/wbtopic2.php?id=833595