...
ID # 843000 - โพสต์เมื่อ : 2009-10-06 14:40:02 _ แจ้งลบข้อความ
๏แล้วก็ถึงตุลาคม ..
เชิญทุกท่านเข้าชมนิทรรศการใหญ่
สดุดีคนกล้าประชาธิปไตย
หลั่งน้ำตาเถอะร่ำไห้และรำลึก
๏ กว่าสามสิบปีการเปลี่ยนผ่าน
ติดกับดักกับจินตนาการการตกผลึก
ซากปรักความคิดจิตสำนึก
รู้สึก,ไม่รู้สึกก็รู้ซะ !
๏ ซ้ำซ้ำเวียนวนเวียนวนว่าย
พวงหรีดสักการะคนตายเซ่นตรรกะ
คนเป็นตั้งวงเสวนาวิวาทะ
เฮ้ย .. นี่อารยะหรือยังโว้ย ?
๏ นิ่งเถอะมหานครอย่าหอนเห่า
จากไพร่กลายเป็นเถ้ากระดูกโหย
กระแสธารเชี่ยวโฉดห้ามโอดโอย
กบิลเมืองเตรียมโบยผู้บิดเบือน
๏ เมืองสมโภชสมเพชเศษมนุษย์
หลังความรักบริสุทธิ์หล่นตกเกลื่อน
กี่ตุลาวนเวียนย่ำกี่ย้ำเตือน
บนถนนอันแปดเปื้อนปรารถนา
๏ กี่ตุลาวนเวียนย่ำกี่ย้ำคิด
มหานครวิปริตยังคืบหน้า
ยิ่งโกบอลไลซ์ยิ่งไปไกลกว่าเทวดา
สุดสามัญ,แพศยาสถาพร
๏ เชิญร่วมวางพวงหรีดร่ำกรีดร้อง
เวทนาน้ำตานองหลงหลอกหลอน
กี่ตุลายิ่งตอกย้ำฐานันดร
วีรชนร่างหลับนอนในหลุมโลง
๏ เชิญเข้าชมนิทรรศการแห่งคนกล้า
กลางซากปรักมหานครงมโข่ง
ผู้ชอบธรรมชอบประพฤติใช้ยึดโยง
อีกกี่ศพจะตายโหงเซ่นกระหาย
๏ เชิญเข้าชมนิทรรศการ.. เชิญเข้าชม...
อีกสักกี่ตุลาคมก็คลับคล้าย
รำลึก,ร่ำ,วางพวงหรีด,ร้อง,กรีดกราย
ชำระความมักง่ายเมืองโสมม
๏ ชำระความสามัญชนชั้นไพร่ ฯ
เกิด เจ็บ แล้วตายไปก็สาสม
กว่าความรักจักบรรลุตุลาคม
ประวัติศาสตร์ถูกเหยียบจมใต้ฝ่าตีน ๚ะ๛
________
๏ นิ่งเถอะราษฎรห้ามหอนเห่า
อย่าให้ปากกลายเป็นเป้ากฏหมายหมิ่น ฯ
ระงับความหฤหรรษ์ทุกชั้นยีน
ระวังสารเอ็นโดรฟีนจะฟูมฟาย ฯลฯ
ขณะที่เด็กของเราได้เหรียญคณิตศาสตร์โอลิมปิค
ชนชั้นปกครองประเทศกลับตกคำนวณ
บริบทและข้อสรุปมักง่ายทั้งหลายแหล่ถูกนำมาประพฤติใช้อย่างพร่ำเพรื่อ
ภายใต้จินตนาการแบบคิดเอง-เออเอง
จากวันนั้นจนวันนี้เรายังนับศพวีรชนกันไม่เสร็จ ไม่รู้ว่าที่ผ่านมาตายกี่ศพ
ในขณะที่น้ำตาเหือดแห้งไปแล้ว ๓๓ ปี
แหละน้ำลายยังคงทำหน้าที่ของมันอย่างเชี่ยวกราก
ประวัติศาสตร์ทุกหน้า ไม่ว่าหน้าตัวผู้ หน้าตัวเมีย ถูกเขียนให้ระล่ำอารยสยาม
บทสรุปของวีรกรรมอันหลากหลายถูกซอนซุกไว้ใต้ฐานอนุสาวรีย์
บดบังไว้ด้วยถ้อยคำจารึกและหรีดสักการะ
ง่ายๆแต่งดงาม
ให้ตายสิวะ (ครับ ) ทำไมเราไม่เป็นผู้ค้นพบทวีปอเมริกาเสียตั้งแต่แรก
วฒน
5 ตุลาคม 52
http://www.prachataiwebboard.com/webboard/wbtopic2.php?id=843000
วันอังคารที่ 6 ตุลาคม พ.ศ. 2552
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น