๏ ใครก่อกำแพงนั้นกั้นท้องฟ้า ๚ะ๛

...
๏ สายลมร้อนลำเลียงเสียงร่ำหา
พัดผ่านความเย็นชานับต่อเนื่อง
เยียบคำตอบเงียบเหงายังเปล่าเปลือง
ไร้แสงรักรองเรืองรกรุกเร้า

๏ ฤดูกาลกองไฟกำลังมอด
น้ำในเมืองแห้งขอด,คราบเขม่า
แตกตื่นความแตกต่างร่างรูปเงา
ท่ามกลางความเงียบเหงารออึกทึก

๏ แสงสีเคยสวยซ้ำนี้คล้ำเศร้า
ดอกไม้ทุกดอกเฉาแม้เช้าดึก
ผืนแผ่นดินแห้งกร้าวรอยร้าวลึก
หวั่นไหวในสำนึกนั้นช้าช้า

๏ แต่ละภาพเคลื่อนคล้อยเพียงคอยเฝ้า
รอเปลวไฟมอดเถ้าปรารถนา
ขุ่นควันเคยเคลือบคลางค่อยจางตา
คงคืนความแจ่มจ้าพริบตาพลัน

๏ สายลมร้อนพริบตาจักพร่าหาย
เมืองงดงามความหมายในความฝัน
ระหว่างฝุ่นสีช้ำพร่ำรำพัน
ใครก่อกำแพงนั้นกั้นท้องฟ้า ๚ะ๛

วฒน.
17 กพ 2552
http://www.prachataiwebboard.com/webboard/wbtopic.php?id=778185