๏ โทษฐานที่รู้จักกลัว ๚ะ๛

...
๏ เสรีภาพ... เสรีภาพ...
เมืองอยู่ในระนาบการหน่วงเหนี่ยว
จารีตสุดปลายตีนห้ามปีนเกลียว
มหานครขบเคี้ยวประชาคม

๏ ตั้งแต่สองสี่เจ็ดห้า
เราต่างถูกแหกตาจนสาสม
ท่ามกลางรักอักโขอันโสมม
ยุคสังคมนิยมบูชายัน

๏ อีกสักกี่คนบาปถูกสาปส่ง
ไปขวางขัดความมั่นคงทุกขีดขั้น
เปรียบเทียบทุนศักดินาเท่าสามัญ
ลดระดับชนชั้นการชำระ

๏ ไม่มีดอกประวัติศาสตร์อันหวาดหวั่น
สูงสุดกว่าสวรรค์ก็กักขฬะ
อย่านะอย่า นะอย่า อย่าอารยะ !
สงบไว้นะเพคะอย่าพึ่งคิด

๏ ก็เพราะเท่าที่ได้คิดแหละคิดได้
เมืองนี้ยังเวียนว่ายวิปริต
วัยรุ่นจวบจนแก่เข้าแซยิด
อยากมั่นคงในชีวิตห้ามชิดซ้าย

๏ ทุกห่วงโซ่ปรารถนาสารบบ
ปัจเจกจงบรรจบกับรายจ่าย
ทั้งแนวคิดทฤษฎีอย่ารีพลาย
ลิขสิทธิ์เดินส่ายหลายกระแส

๏ เหลือแต่เมืองและหมาไร้ตราบาป
มหานครโปรดทราบอย่าเซ็งแซ่
เสรีภาพจงหงิมหงออย่างอแง
ไล่ฟ้องพ่อฟ้องแม่ให้รำคาญ

๏ เหลือแต่เมืองและหมาไร้ตราบาป
ทุกมนุษย์ถูกสาป,คำสั่งศาล
ตอบสนองของรอยหยักความดักดาน
โทษที่วิจารณญาณมันยั้วเยี้ย ?

๏ เหลือแต่เมืองและหมาไร้ตราบาป
บรรณาการถูกสาปให้เป็นเบี้ย
เสรีภาพหลังขวดไวน์ และมายเดียร์
เมาทั้งผัวทั้งเมียผู้มัธยัสถ์ ๚ะ๛


_________________


๏ สร่างเถอะเสรีภาพจงซาบซึ้ง
ณ โลกไร้ที่พึ่งผู้ติดสัตย์
ร่ำเถอะร่ำ ร้องทุกข์โศกโลกทัศน์
คุกมันอัตคัดก็ช่างคุก

วฒนฯ
31 August 2009
http://weareallhuman.net/index.php?showtopic=36442

ความเห็น จากเวปเดียวกน

๏ เหลือแต่เมืองและหมาไร้ตราบาป
บรรณาการถูกสาปให้เป็นเบี้ย
เสรีภาพหลังขวดไวน์ และมายเดียร์
เมาทั้งผัวทั้งเมียผู้มัธยัสถ์ ๚ะ๛
_________________



ป้าค่ะ
31 August 2009

๏ สร่างเถอะเสรีภาพจงซาบซึ้ง
ณ โลกไร้ที่พึ่งผู้ติดสัตย์
ร่ำเถอะร่ำ ร้องทุกข์โศกโลกทัศน์
คุกมันอัตคัดก็ช่างคุก


***เหลือแต่เมืองและหมาไร้ตราบาป
ประชาชนถูกสาปให้โดดเดี่ยว
แขนตราชูเข็มตราชั่งเหลือข้างเดียว
ประทับตราแก้เกี้ยวว่าเป็นกลาง

ณ.ที่นี้คือพาราสาวัตถี
ใครบางคนช่างแสนดีไปทุกอย่าง
ในร่มเงามืดมิดทุกทิศทาง
ประชาชนจึงอ้างว้างอยู่อย่างนี้