๏ บ่วง ๚ะ๛

...

๏ ก้าวล้ำถลำล่วง
ล้วนล่อลวงทุกเรื่องราว
แม้ซึ่งมิพึงสาว
ก็เพราะสมประโยชน์สาน

๏ รอยเร้นแลเห็นร่าง
แล้วเลือนรางไร้รูปกาล
ก้อนขมนั้นอมหวาน
ไยไหวแหวกให้วุ่นว้า

๏ ยื่นมิตรมาถึงมิตร
ทุกทุกจิตจักเจรจา
ใจเปื้อนปรารถนา
เกินทำนบจักทบท้าน

๏ เกินก้าวที่ยาวกว่า
จะรู้ค่ารู้คะคาน
ร้อยคำเรียกร่ำขาน
คงลับหายทั้งร้อยคำ

๏ ก้าวล้ำถลำล่วง
เลยรอยบ่วงเขาลวงธรรม
กิเลสเถลิงถลำ
ฤๅถมทบประโยชน์ไทย

๏ กี่มือต้องถือมอบ
ต่อคำตอบอันยาวไกล
กี่หวาดกี่หวั่นไหว
กี่วาดหวังอันวุ่นว้า

๏ ยื่นมิตรมาถึงมิตร
ทุกทุกจิตเจรจา
ไหนเล่า !หัวใจประชา
เขาเคยสมประโยชน์ใคร ?

๏ ไหนเล่า ! หัวใจประชา
เขาเคยสมประโยชน์ใคร ?

แดงแล้วแดงเลย ห้ามส้มเด็ดขาด
มันแสบตาขอรับ

สวัสดีมิตรสหายทุกคน
วฒน
16 พ.52
http://www.prachataiwebboard.com/webboard/wbtopic.php?id