๏ ช่องไฟในฤดูฝน ๚ะ๛

...

๏ คล้ายสภาวะความคิด
ไร้ถูก-ไร้ผิด,คำตอบ-คำถาม
หลงความหลากหลายว่าง่ายงาม
แท้เพียงนิยามที่ย้อนย้ำ


๏ ก็เมื่อโลกถูกสมมุติไม่หยุดหย่อน
มายาภาพหลอกหลอนเพ้อพร่ำ
สำนึกหรือวิถีใช้ชี้นำ
ปลอบหัวใจเจ็บช้ำให้จำนน


๏ เส้นแบ่งแตกต่างระหว่างตรรกะ
เข้าครอบงำโทสะอันสับสน
ถือเอาความเชื่อว่าเหนือคน
หักล้างเหตุผลอันสามัญ


๏ ในความรัก,ที่แท้ไม่ใช่ความรัก
ความเป็นไปถูกกักและกางกั้น
ระหว่างทางก่อนใช่เข้าใจกัน
ตอบสนองความฝันจนสั่นคลอน ๚ะ๛



____________



อยู่อย่างไม่มีความสุข
หัวใจจึงต้องหาทางหลีกหนี

สวัสดีครับ

วฒน
24 ส.ค. 52
http://www.prachataiwebboard.com/webboard/wbtopic2.php?id=831149