...
ประคับประคองความอ่อนไหวไม่ให้หวั่น
หัวใจอันแข็งขันปรารถนา
มือจับกุมสุขโศกทุกโชคชะตา
ร่วมแรงกันฟันฝ่าเป็นหนึ่งเดียว
แหงนหน้ามองท้องฟ้ายังฝ้าฝาด
ความทรงจำเขลาขลาดคงแน่นเหนียว
ดื่มด่ำรสนิยมอันกลมเกลียว
จินตนาการซูบเรียวแหละซ้ำรอย
จากการเดินทางอันแสนเศร้าจนอวสาน
มิติบนทางผ่านอันเหงาหงอย
เมืองแห่งความอับเฉา,ผู้เฝ้าคอย
รักกะปริดกะปรอยลงกว่าเดิม
ทุกสรรพสิ่งร้อน-หนาวในร้าวลึก
สัมผัสแห่งรู้สึกถูกแสร้งเสริม
จิตวิญญาณความบกพร่องต้องแต่งเติม
นับถอยหลังเพื่อจะเริ่มสัมผัสรัก
ประคับประคองความอ่อนไหวไม่ให้หวั่น
มือจับมือทั่วถึงกันทำความรู้จัก
ก้าวหน้ากับงมงายร้องทายทัก
รักได้เรียนรู้รักใช่รู้หลง
ฤดูกาลผ่านล่วงในห้วงลึก
หนาวลมห่มรู้สึกอันสูงส่ง
เช็ดคราบน้ำตาแข็งขืนขึ้นยืนยง
ทิ้งร่างนอนคลุมธงไตรรงค์ทับ .
วฒน;7 เมย 53
http://www.prachataiwebboard.com/webboard/id/43151
วันศุกร์ที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2553
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น