แต่ละจุดแต่ละจุดยั้งยุดก้าว
ร้อยเรื่องราวนับเนื่องหลากเรื่องราว
ล้วนแยกรอยแตกร้าวระหว่างใจ
๏ หนีร้อนจากโลกหนึ่งถึงหนึ่งโลก
ยังคงเห็นดอกโศกบานสดใส
รายธารน้ำรกเรื้อด้วยเชื้อไฟ
หรืออบอุ่นหนาวในอบอุ่นนั้น
๏ ใกล้เส้นทางก้าวสู่ก้าวกลับยาวกว่า
ถนนสายปรารถนาเกลื่อนนักฝัน
กี่บทเพลงล่มสลายกี่สายพันธุ์
ตกอยู่ใต้ดวงจันทร์ตะวันลา
๏ นี่ต่างหากโลกทัศน์,รัตนโกสินทร์
ไม่เห็นไม่ได้ยินกลับชัดกว่า
ภาพฉายโชนฉากฉาวอันพราวตา
แจ่มชัดในคุณค่าแห่งสามัญ
๏ จากทฤษฎี,นามธรรมถึงจำอวด
แลกกับความเจ็บปวดผู้เหหัน
ตระหนกในตัณหาสารพัน
เงาอดีตไล่ทันแหละรุกเร้า
๏ เมื่อจุดหมายต่างจุดหมายที่ปลายถนน
ความรักทำตกหล่นบนทางเศร้า
หัวใจเจ้าไหววูบจากรูปเงา
ก็ปล่อยให้เงียบเหงาเฝ้าทบทวน ๚ะ๛
วฒน.
26 พ.ค.52
http://www.prachataiwebboard.com/webboard/wbtopic2.php?id=805269
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น