วันพฤหัสบดีที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

๏ หลังโรงหนังฉายตอนท้ายเรื่อง ๚ะ๛

...

๏ ถามเพื่อนผู้ผ่านทุกข์ยุคสมัย
ขณะลิ้นหัวใจรั่วเตลิดอย่างเปิดเผย
วันนี้อารยะถูกละเลย
กลิ่นของความคุ้นเคยคาวคละคลุ้ง ?


๏ สิ้นบทเพลงแตกต่างไม่แตกแยก
เสียงสดุดีดังแทรกจนสะดุ้ง
ช่างฉาบฉานโชนแสงช่างแต่งปรุง
รีบลุกยืนหลังตุงทำความเคารพ


๏ กำตั๋วหนังซาบซึ้งซึ่งทรรศนะ
ทุกอ้ายอีอัจฉริยะจงยอมสยบ
หน้าประวัติศาสตร์ตกหล่นเราค้นพบ
วิทยาศาสตร์มาประจบประจุรัก


๏ แหละขวานทองของโลกอย่าโศกเศร้า
อย่าว่าเรา-ว่าเจ้าไม่รู้จัก
สุวรรณภูมิว้างเวิ้งเพิงพำนัก
เชิญทุกท่านพิงพักทุกชีวิต


๏ ซีนนี้ความเสียสละมันจะแจ้ง
ไม่ว่าเหลืองว่าแดงอย่าตะขิด -
ตะขวงเขาเป่าหูไม่รู้ทิศ
มหานครแซยิดต้องชิดซ้าย


๏ เพราะนี่คือแอ่งอารยะมหภาค
เชิญดื่มด่ำสำรากความหลากหลาย
บูชาอย่าหวาดระแวงให้แพร่งพราย
รักเราจงเมามายไร้ข้อแม้


๏ ก่อนเข้าถึงหนังฉายตอนท้ายเรื่อง
รักฟุ่มเฟือยสิ้นเปลืองกระเตื้องกระแส
เพื่อชาติอย่าคลื่นเหืยนอย่าเปลี่ยนแปร
ช่างมันฉันไม่แคร์,คำครหา


๏ เถอะเพื่อนผู่ผ่านทุกข์ยุคสมัย
ก่อนหนังฉายเรื่องต่อไปโปรแกรมหน้า
จงซาบซึ้งอย่าได้ซักพวกผักปลา
เตรียมตัวยืนจังก้า,เร็วๆนี้ ฯ


_____________



ไม่ยืนเป็นอาชญากร คิดต่างเป็นอาชญกรรม
ความอารยะราคา ๑๒๐ บาทปรับเอนนอนไม่ได้ ๒๔๐ บาท ปรับนอนได้ แถมผ้าห่ม

ทุกตัวอักษรอุทิศแด่...
ข้าวโพดคั่วและขนบขบเคี้ยวจากที่อื่นที่ถูกห้ามเอาเข้าไปในโรงภาพยนตร์

สวัสดีครับ

วฒน
16 กค 52

ไม่มีความคิดเห็น: