วันเสาร์ที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552

๏ เพลงอพยพ ๚ะ๛

...

๏ แด่โลกที่ทั้งชัง-ทั้งรัก
ว่ายเวียนวัฏจักร-วัฏสังสาร
ร้อยหมื่นภาพอันพันตระการ
เชื่องช้า-เนิ่นนานก็เป็นจริง

๏ กักขังหน่วงเหนี่ยวเกี่ยวดอง
เงียบเหงา-ขุ่นข้องสงบนิ่ง
อบอุ่นเล็ดลอดทอดทิ้ง
เท่าเทียมชาย-หญิงเท่าทัน

๏ บทเพลงโลก-บทเพลงลาเพลงอาวุธ
สูงสุด-ต่ำสุดเท่าที่ฝัน
อพยพเดินทางกลางแสงจันทร์
ดวงตะวันสุดท้ายเพียงร่ายรำ

๏ หนักแน่น-เปราะบางก็อย่างนี้
วัตถุ-วิถีที่เริงร่ำ
ย่ำเถอะเสาะหาอารยธรรม
เช้าคืบ-พลบค่ำชั่วครั้ง

๏ อีกยาวนานแค่ไหนในรู้สึก
เลยผ่าน-คิดนึกมุ่งหวัง
จูบลาสันติภาพเพลงคืนรัง
น้ำตารดหลั่งยังฝั่งเดิม ๚ะ๛


จากวิถีสู่วัตถุ ...จากเด็กไร้สัญชาติถึงผู้ใหญ่ที่ไร้ถิ่นฐานจากการเดินทางไปที่ไม่มีวันกลับของเสรีภาพตราบเท่าที่ข้อจำกัดของมนุษยชาติแคบลงทุกวันวิกฤติน้ำมัน-วิกฤติอาหาร ?สะท้อนวิกฤติในหัวใจคน ที่วิปริตลงต่อเนื่องจากปาเลสไตน์ จากทมิฬ จากโรฮิงยาจากคนชายขอบ กระทั่งแม่อายสะอื้น เสรีภาพไม่มีรั้วกั้น เพียงผืนดินเท่านั้นที่มีเจ้าของน้ำเป็นของปลา ฟ้าเป็นของนก แด่นายกฯที่แจก สปก.อย่ามาถามหาความละเอียดอ่อนหากคุณเป็นคนหยาบกระด้างสวัสดีวันเสาร์แห่งชาติครับมิ่งมิตร

วฒน. 7 ก.พ.2552
http://www.prachataiwebboard.com/webboard/wbtopic.php?id=775959

ไม่มีความคิดเห็น: