๏ ความเดิมตอนที่เริ่มใหม่ ๚ะ๛

...
๏ เกินกฎแห่งตรรกะแล้วสหาย
เมืองนี้มันวุ่นวายน่าเวียนหัว
โลกใบนี้โลดเต้นและเล่นตัว
คนรักดีหามจั่วอยู่ทั่วแคว้น


๏ แบกจริยธรรมนำหน้าใส่บ่าหาม
หลงจนเหลิงลุกลามสมองแล่น
พวกพ้องกันอุปโลกน์ว่าโลกแบน
ก็ขานรับกันทั้งแลนด์ออฟสมาย


๏ เขาข้ามเส้นวู่วามตามกันเต้น
วิ่งชี้ตาย-ชี้เป็นจนเปรอะป้าย
ถูกผิดกันพล่อยพล่อยเดินลอยชาย
จูงลูกช้างพ่อพลายไปตายตาม


๏ เพียงแตกต่างทางความคิดว่าผิดเพี้ยน
มหานครมันเฮี้ยนเกินหักห้าม
ลิ้นหัวใจใครรั่วชั่วครู่ยาม
ยอมรักชั่วแบกหามทั้งสี่เสา


๏ เมื่อมนุษย์จุดยืนพื้นมันยวบ
ถูกจริตกินรวบทั้งโคตรเหง้า
อุเบกค่ะ อุเบกขา ไล่คว้าเงา
แท้แล้วไล่งับเอาขาเราเอง


๏ แค่แสวงจุดร่วมก็อ่วมรัก
ติดบ่วงติดกับดักกับความเก่ง
อารยะ-อารยะช่วยกะเตง
มโหรีบรรเลง,เล่นเพลงเดิม ๚ะ๛



________________




สวัสดีครับ

วฒน
17 ก.ค.52
http://www.prachataiwebboard.com/webboard/wbtopic2.php?id=818905