๏ บทความเชิงวิชากาฬถึงสื่อสามานย์ชน ๚ะ๛

...

๏ ภาวะแปดเปื้อนโลกเลื่อนร้าง
แดงอ๋อยกระดำกระด่างจนเหลืองแจ๋
มนุษย์ปากพล่อยถูกลอยแพ
สื่อหลบเร้นร่างแหซุกแง่เมือง


๏ นักวิชาการใช้ความคิด,พินิจพิเคราะห์ ?
ร้องไห้,ยิ้ม,หัวเราะเพราะฟ้าเหลือง
ปรากฎการณ์ชอบธรรมลอบชำเลือง
งดวิพากษ์ความปลดเปลื้องถึงเบื้องบน


๏ กี่ปี รัฐประหาร ! รัฐประหาร!
ยิ่งมากสมัยยิ่งมากปริมาณกระบวนปล้น
ตอบสนองความสุขด้วยทุกข์ทน
ระหว่างชนชั้นยากจน-รวยล้นฟ้า


๏ เหอะ ..หายนะมหานครเชิญหอนเห่า
อารยธรรมกับข้าพเจ้ายืนจังก้า ...
สิบสี่ตุลาตื่นตระหนกหกตุลา
สมการสิบเจ็ดพฤษภาจึงสาสม


๏ ต่อเมืองต่อเบื้องหน้าต่อสารบบ
แด่ทุกชีวิตทุกศพถูกหลอกต้ม
บริบทอักโขอันโสมม
ต่อต้านทุนนิยมโดยใช้ทุน !


๏ ปลายสภาวะวิบัติศตวรรษ
หัวใจจรจัดขาดความอบอุ่น
รับไปเถอะถุงยังชีพรีบขอบคุณ
มีชีวิตใต้ใบบุญเรือท้องแบน


๏ แผ่นดินหนี้บรรณาการสาธารณะ
เลือกปรัชญา,ตรรกะ,เปลือกหรือแก่น
ท้ายจดหมายมีไฟล์แนบเป็นแบบแปลน
แผนภูมิทุกดินแดนมีเจ้าของ


๏ ทั้งภูมิประเทศ - ภูมิภาค
ร่ำเถอะร่ำแล้วสำรากร้องซ้ำสอง
ร้องเถอะร้องร่ำซ้ำน้ำตานอง
มหานครเปี่ยมหมายปองปรารถนา


๏ ยิ่งสื่อนักวิชาการทะยานหยัด
ยังทุกทฤษฎีเจนจัดจนเหลืองจ้า
อ้างองค์กรอุตริอวดวิชา
เที่ยวชี้นำเที่ยวชี้ฟ้าเที่ยวชี้ดิน


๏ วันเขาเคลื่อนรถถังสังคโลก
ก็หายหัวหุบกะโหลกจนเหือดสิ้น
รูดซิบปากโกบอลไลซ์ไม่ได้ยิน
ทุกตำราตกใต้ตีนตะขาบทหาร


๏ กี่สมัยทุนนิยมยอมสมสู่
เร้นรอดมาหลายฤดูเพราะความร่าน
พอแผ่นดินแจ้งชัดวัฒนาการ
รีบมุดรูความดักดานมาเด็ดดม


๏ พอแผ่นดินแจ้งชัดวัฒนาการ
สูงสุดจักสืบสานจนซานซม ๚ะ


๏ พอแผ่นดินแจ้งชัดวัฒนาการ
การสืบพันธุ์ก็แผ่ไพศาลถึงสามัญชน ๚ะ๛

วฒน
7 ตค.52
http://www.prachataiwebboard.com/webboard/wbtopic2.php?id=843362

ผมไม่พยายามเข้าใจว่าสัญญาณพิเศษที่หลายสื่อพยายามกระทบกระเทียบมันคืออะไร
แต่ผมพยายามเข้าใจสันดานพิเศษของคนกลุ่มนี้เป็นพิเศษ

สัญชาติญาณปรับตัวเพื่อความอยู่รอดในมหานครที่หลากหลายทางความคิด
จากจารีตอันล้มเหลว สู่จารีตใหม่
ถ้อยความอันสวยหรูถูกนำมาใช้อย่างถูกจังหวะเวลาเสมอ
ถูกเวลาเสมอเพื่อดำรงไว้ซึ่งอัตตาอธิปไตย
อัตตาอธิปไตยภายใต้อาณาเขตความคิด-อาณาจักรความรู้สึก
ก้าวข้ามสู่อภิชราธิปไตยแบบเบี่ยงขวา

โดยไม่เงยหน้ามองปฏิทิน ..
โดยไม่เงยหน้ามองอุดมการณ์ ..
โดยไม่เงยหน้ามองประชาชน ..

ศัพท์แสงสวยหรูถูกยัดเยียดให้อยู่แต่ในเฉพาะพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตฯ

ความรู้สึกผิดไม่ใช่เรื่องแปลก
ความรู้สึกแปลกนั่นต่างหากที่ผิด ...
มหานครดัดจริตได้ถึงเพียงนี้

ขณะอาชีพอื่นสำลักจรรยาบรรณฐานันดรไม่รู้สักกี่ครั้ง ต่อกี่ครั้ง
อาชีพดังกล่าวกลับตีนลอยต่อข้อเท็จจริงทุกก้าวย่าง
อาชีพดังกล่าวกลับไม่อยู่บนพื้นฐานของความรู้สึกนึกคิดวิจารณญาณ

หลังค่ำคืนสมโภชซากปรักหักพังอันจารีตวิจิตรและบรรจง
ประกายตาแห่งชนชั้นซุกซอนไปถ้วนทั่วซอกหลุบหลืบแห่งอารยประเทศ

ท่ามกลางอึกทึกคำรามของแท่นพิมพ์
บริเฉทแอบกระซิบเบาๆกับบริบทว่า ..
ในเมื่อตีนไม่ติดพื้นแล้ว มันจะมีจุดยืนได้อย่างไรคะ