...
๏ นับเนิ่นจากวันวาน
จุดสิ้นสุดสันนิษฐาน,ความสับสน
อยู่ท่ามกลางวงล้อม,ยอมจำนน ?
จิตวิญญาณผู้คนลอยเคว้งคว้าง
๏ อีกสักกี่บทความไถ่ถามท้วง
กฎจึงเลิกก้าวล่วงความแตกต่าง
โลกอันเหลื่อมระยับรออับปาง
เยือกเย็นยังอ้างว้างอย่างรุ่มร้อน
๏ ตื่นขึ้นเถิดจงสร่างระหว่างอำนาจ
สั่งวงศาคณาญาติหยุดสำส่อน
ทุกซอกเมืองความเศร้าเงาสะท้อน
สะทกลางสังหรณ์ลงย่อยยับ
๏ ลุกขึ้นเถิดพลเมืองอย่าเฟื่องฝัน
สูงสุดนั้นเท่าทันในสับปลับ
พอเพียงจนตัวพองบนกองทรัพย์
ประชาชนยังอาภัพทุกครัวเรือน
๏ ทุกข้อเขียนแห่งความหวังเขาขังคุก
ตีรั้วกั้นกรอบยุคสมัยเถื่อน
ยุติธรรมถูก-ผิดโดนบิดเบือน
เร่งจัดนิทรรศการเตือนให้ตอแหล
๏ อีกสักกี่บทความถามไปเถอะ !
เมืองนี้มันเปื้อนเปรอะด้วยเงื่อนแง่
เสรีภาพปากพล่อยถูกลอยแพ
คงไล่ฟ้องพ่อ-ฟ้องแม่กันล้นเมือง ๚ะ๛
วฒน. ๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒http://www.prachataiwebboard.com/webboard/wbtopic.php?id=776396
วันนี้ประชาชนหลายคนถูกผลักให้เป็นอาชญากรทางความคิด
ด้วยบรรทัดฐานที่ถูกขีดเส้นโดยกลุ่มคนผู้บ้าอำนาจ
แตกต่างทางความคิดเห็นถูกตีกรอบ
หลายสถานะถูกบังคับให้เป็นใบ้ ทั้งที่ภายในใจร้องตะโกนโหวกเหวก
เมืองให้มีแต่ความคิด คิดในใจ ห้ามคิดนอกใจ
เมืองไม่ให้มีคำถาม ?
การปิดกั้นเสรีภาพยังคงมีต่อไป ...
ตราบเท่าที่ศรัทธาไม่ได้เกิดมาจากจิตวิญญาณที่แท้
วันนี้ความรักถูกบิดเบือนอย่างไม่มีขอบเขต
วันนี้หัวใจถูกกระทำย่ำยี
อะไรที่อยู่เหนือหัวใจ
อะไรที่อยู่เหนือหัว --- ใจ
แด่คนไทยบนแผ่นดินอื่น แด่ความเป็นอื่นบนความเป็นไทย
อีกสักกี่คนที่ต้องลาจากผืนดิน
ภายใต้รัฐธรรมนูญที่เขียนเล่นๆถึงความเท่าเทียม
ประเทศไทย ( ด้อยพัฒนา )
********
วันจันทร์ที่ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น