ฝูงสุดท้าย ๚ะ๛

...
๏ ปากพร่ำปวารณาถึงผาสุก
การกระทำกลับเพิ่มทุกข์ไปทุกหน
ดวงตาซึ่งความบ้ากล้าประจญ
ไม่เห็นแล้วมรรคผลเพียงหลุมพราง

๏ อ้างดวงดาวทุกดวงสรวงสวรรค์
ตามแต่ใจจำนรรจ์รังสรรค์สร้าง
เวียนว่ายความกระสันต์เดิมพันวาง
สมณะผู้กรายย่างเส้นทางกรรม

๏ ดูกรโพธิรักษ์ผู้รักสงบ
ด้นธุดงค์ใดพบความดื่มด่ำ
ธรรมะกลายแตกซ่านสายธารธรรม
ตราบมนุษย์ชี้นำทำเมามาย

๏ สะดุดพรหมล้มหายก็ผายพร่าง
ทั้งเบื้องบนเบื้องล่างล้วนปีนป่าย
อัตตาเท่าที่เห็นมิเว้นวาย
เพราะหัวใจกอดก่ายความไม่พึง

๏ รักต่อโลกหากโชกปรารถนา
ใจจักท่วมครหากันให้หึ่ง
แสวงหาวิสาสะ ณ ตะบึง
ชีวิตถูกรุมทึ้งจากสาธารณ์

๏ เมื่อเสื่อมยศเสื่อมลาภก็หลาบหลาย
ครั้นปรากฏยศกลายกระหาย-กร้าน
เท่าที่หวังสรรเสริญคงเนิ่นนาน
เนื้อชั่วให้วิจารณ์อีกนานนัก ๚ะ๛

วฒน 23 มิย.51
http://www.prachatai.com/webboard/topic.php?id=693997