....
๏ คำขู่ครากู่ก้อง
ย่ามผยองอย่างหยามหยัน
ฮึกเหิมหาญเดิมพัน
หวังเผาบ้านเผาเมืองวาย
๏ ผองรัฐฤๅผัดผ่อน
เพียงนั่งนอนตามสบาย
กลับยุ่งเกินมุ่งหมาย
มิสนกฏกำหนดกาล
๏ เกินก้าวอันยาวกว่า
จากศรัทธาถึงสาธารณ์
เหนือพจน์จักจรดจาร
ล้วนจดจำกระทำรู้
๏ หม่นเมืองทั้งเคืองข้อง
เสียงร่ำร้องร่ำหนาหู
โป้ปดนั้นหดหู่
หากความหมายกระหายหวง
๏ เผยเร้นให้เห็นหลง
ทั้งยุยงทั้งหลอกลวง
ชัยชนะการประท้วง
จึงทะลักประจักษ์จวน
๏ คืนศุกร์จักขีดเส้น
สร้างทุกข์เข็นไทยคร่ำครวญ
จักบุกประยุกต์กระบวน
แบกอุบาทว์เรี่ยราดถนน
๏ ในนามแห่งความเชื่อ
จักมิเอื้อให้อดทน
เครื่อข่ายและค่ายคน
คงคราคร่ำทั้งน้ำตา ๚ะ๛
---------
หากจะอาศัยสัญลักษณ์แห่งทำเนียบรัฐบาลเป็นที่ประกาศชัยชนะอยากถามพ่อเมืองพันธมิตรทั้งหลายว่า ...ท่านกำลังรบกับม้าที่ไหน ? จะไปตีเมืองไหน ?นี่มันบ้าหัวจุกกันไปหมดแล้ว
ถึงวันนี้ยังไม่เงยหน้าดูสิ่งรอบข้างกันเลยหรือว่ามันวิบัติเพราะการกระทำไปถึงไหนถึงไหน
ต้องอะไรถึงจะพอใจ...เท่าที่ดูมันไม่มีจุดสิ้นสุดความพอใจได้จนกว่าจะตายไปข้าง
วันนี้ความชอบธรรมทุกอย่างถูกดึงไปอยู่กลางถนนราชดำเนินอย่างนั้นหรือ ?พ้นแนวรั้วออกมาทุกอย่างผิดหมด
มันจะเป็นไปได้อย่างไร .......ผมชั่งน้ำหนักไม่ถึง ๕ วินาที ก็นึกออกว่าไอ้ที่ต้องตายไปข้างน่ะ ..ข้างไหนที่สมควรตาย !
http://www.prachatai.com/webboard/topic.php?id=692205
วันพุธที่ 18 มิถุนายน พ.ศ. 2551
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น