เกลื่อนกริยา๚ะ๛

...
๏ หนึ่งห้วงฝันรอคอยถ้อยแถลง
ว่าถึงการกลั่นแกล้งอันเกลื่อนกรุ่น
กระทำด้วยหัวใจไม่เป็นคุณ
หมดแล้วความอบอุ่นแห่งแผ่นดิน

๏ ดาริกาดื่มด่ำใดรำลึก
รอยรักในดื่นดึกฤๅขาดวิ่น
ไม่มีค่าคงความหมายที่รายริน
รัตติกาลดูหมิ่นรุ่งทิวา

๏ โดยทั้งเงารูปรายทั้งหลายหลาก
บนเมืองอันมากปรารถนา
ต้องก้มหน้าน้อมต่ำเก็บน้ำตา
หมู่เมฆฝนพัดมาหนักหน่วงนั้น

๏ เสียงแห่งการพัดพรายแห่งสายฝน
นำพาความมืดมนของคนฝัน
หวังเพลงกาลขับขานนานนิรันดร์
มิรู้เพียงรอวันอันตรธาน

๏ เผยออกซึ่งความหมายแหละผายร่าง
ทุกชีวิตท่ามกลางรอยเปลี่ยนผ่าน
ลมพัดพาฤดูดับไปกับกาล
รอรับดวงเบิกบานดอกน้ำค้าง ๚ะ๛

วฒน
http://www.prachatai.com/webboard/topic.php?id=708127