๏ ฤดูกาลผ่านล่วงในห้วงฝัน ๚ะ๛

...

๏ นักฝันในโลกผู้โศกเศร้า
เพื่อนผู้ผ่านเงียบเหงาและหวงแหน
ทุกทุกท่วงทำนองของดินแดน
โลกมิเคยขาดแคลนคนจริงแท้

๏ ยิ้มเข้าเถิดความฝันและพันธะ
ร่างผู้เสียสละมิแยแส
ธรรมชาติคงมั่นเท่าผันแปร
ลมหายใจมอบแด่วีรกรรม

๏ อย่าให้รักหล่อเลี้ยงเพียงวูบไหว
ลึกจากห้วงภายในจงดื่มด่ำ
ฟังสิเสียงหัวใจ—สายฝนพรำ
มโหรีร้องรำ นำชีวิต !

วฒน เขียนมอบ แด่ สืบ นาคะเสถียร
1 กันยายน 2551
http://www.prachatai.com/webboard/topic.php?id=715166