๏ ผู้นำทาง ๚ะ๛

....
๏ ดุ่มเดินเดียวดายปลายถนน
ทิ้งเบื้องหลังฝูงชนที่กร่างกล้า
มุมเงามืดนักฝันวันเวลา
ในเมืองประดับประดาด้วยอาวุธ

๏ ใครคุกเข่าร้องขอต่อเบื้องหน้า
เมื่อเห็นมวลชนบ้าทั้งคร่าฉุด
ยุติธรรมร้องถามยามยื้อยุด
รู้สึกหรือสิ้นสุด ณ ตรงนั้น

๏ เหมือนโลกเพียงลำพังอีกฝั่งฟ้า
ในแววตาตรงหน้าแห่งนักฝัน
รัตติกาลคืบผ่านนานนิรันดร์
หรือต้องสิ้นแสงตะวันอันตรธาน

๏ มืดมนจับหัวใจในคืนหม่น
ทั้งสุ้มเสียงผู้คนต่างแตกซ่าน
โกลาหลปรารถนาอันสามานย์
ทั้งเหยียบทั้งย่ำผ่านพฤติกรรม

๏ ยอมหันกลับชำเลืองยังเบื้องหลัง
ถ่มทิ้งความชิงชังอันชอกช้ำ
เมื่อเมืองไร้เวทนาชะตากรรม
ปล่อยให้ความตกต่ำเดินนำทาง

๏ เมื่อเมืองไร้เวทนาชะตากรรม
ยอมรับความตกต่ำออกย่ำเดิน ๚ะ๛

ว _ฒ_น 3 ก.ย.51
http://www.prachatai.com/webboard/topic.php?id=716409