...
๏ เฮ้ยนั่น! ศิลปินใหญ่
หยัดยืนถือไมค์อยู่ตรงนั้น
กู่ร้องบทกวีรำพัน
อักษรสร้างสรรค์พรั่งพรู ๚ะ
๏ “ ให้ตายสิสหายเอ๋ย
โลกนี้ละเลยความเป็นอยู่
อธรรมบังเกิดเชิดชู
แร้นแค้นฤดูเปลี่ยนแปลง
๏ บ้านเรือนไร้สิ่งปลูกสร้าง
แหละชนรกร้างหลักแหล่ง
เหล่าริ้นร้ายเหลือบเคลือบแคลง
ยุยงยื้อแย้งแย่งชิง
๏ ที่สุดมวลมนุษยชาติ
เสพแสงตะวันสาดสรรพสิ่ง
กรีดเลือดร้องถามความจริง
สู่เพิงพักพิงความตาย”
๏ เฮ้ย! นั่นไงศิลปินใหญ่
เร้นร่างวางไมค์ลับหาย
หลังร่ำหลังร้องโวยวาย
หลบร่มจิบไวน์ล้างคอ ๚ะ๛
A Love That Will Last
สวัสดีวันศุกร์ปลายๆครับทุกสิ่งทุกอย่างย่อมมีการเปลี่ยนแปลงภายใต้เหตุผลรองรับจะมีเว้นก็แต่บ้านเมืองเรานี่กระมังครับประดาศิลปินทั้งหลายที่ไปยืนหน้าเหลืองๆกันอยู่บนเวที ร่ำร้องร่ายบทกวีกันเป็นที่อึกทึกฉุกคิดกันสักนิดหรือไม่ว่า ..จุดหมายปลายทางอยู่ที่ตรงไหน
ว ฒ น
http://www.prachatai.com/webboard/topic.php?id=717293
วันศุกร์ที่ 5 กันยายน พ.ศ. 2551
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น