๏ ระหว่างศตวรรษ ๚ะ๛

...
๏ โลกแห่งหวัง
จินตนาการไหลหลั่งละลานสี
แวววาวราวแสงอัญมณี
สะท้อนปฐพีทิวาวาร

๏ เวิ้งราตรีเหน็บหนาว
ค่ำคืนเรื่องราวการกล่าวขาน
รักพรากพาฝันอันตรธาน
ลึกเร้นวิญญาณตัวตน

๏ ฟังสิเสียงลมหวิว
ดอกไม้ปลิดปลิวร่วงหล่น
สูงสุดสู่สามัญชน
มากมายผู้คนคิดคำนึง

๏ ฤดูกาลหมอกพร่า
เมฆบดบังฟ้าทั่วถึง
ทุกตรอกชอกช้ำรำพึง
เมืองไร้ที่พึ่งรำพัน

๏ ขอต้อนรับศตวรรษ
โศกสมัยวิบัติหวาดหวั่น
จังหวะการก้าวไม่เท่ากัน
กฏเกณฑ์แปรผันตามชั้นชน ๚ะ๛

................
แด่ทุกเส้นทางที่แตกต่าง
บรรทุกความรู้สึกไขว่คว้า
แด่ทุกหัวใจปรารถนา
ฤดูกาลเอ่ยคำลาความทรงจำ
แด่ความบิดเบือนทั่วราชอาณาจักร
และซากปรักผู้บอบช้ำ
แด่เส้นทางข้างหน้าชะตากรรม
เรียงร้อยลำนำ ...เงียบงัน
ปลายฝน ,พระนคร

ว ฒ น
๑๐ ตุลาคม ๒๕๕๑
http://www.prachatai.com/webboard/wbtopic.php?id=728575