๏ ฤดูกาลหยัดอยู่ รอผู้มาเยือน ๚ะ๛

...
๏ ปลายฤดูกาลร้าง,เส้นทางรัก
บนเส้นทางพึงตระหนักความหลากหลาย
ข้างหน้าการเหยียบย่ำคงกล้ำกลาย
ปรากฏการณ์ท้าทายวิถีทาง

๏ เพียงเพิงพักรกร้างริมทางเท้า
นาฬิกาย่างก้าวอย่างเมินหมาง
รู้สึกแสงท้องทุ่งแห่งรุ่งราง
เพรียกหาความอ้างว้างให้ค้างคอน

๏ เราจะเดินเคียงฝันถึงวันหน้า
ถนนสายปรารถนาตามหลอกหลอน
ใบไม้ป่าร่วงหล่นเพลงคนจร
คำล่ำลาครั้งก่อนก้องกังวาน

๏ โลกก็มีเท่านี้เท่าที่รู้
เมื่อเรื่องราวอดสูถูกเล่าขาน
ทั่วแผ่นดินปฐมฤกษ์ความเบิกบาน
ทั้งที่ทุกข์ระรานและรุมเร้า

๏ ถึงฤดีกาลร้างแรมทางเถื่อน
นักเดินทางจะไปเยือนความเงียบเหงา
บนถนนความเท็จ ไล่เช็ดเงา
บรรทุกความโศกเศร้าทุกก้าวเดิน ๚ะ๛

วฒ น. 14 ต.ค.51
http://www.prachatai.com/webboard/wbtopic.php?id=730978