เพลงแรมทาง ...

...

..๏ เพียงผู้แรมทางรอยทางฝัน
ตามเส้นทางดวงจันทร์ส่องสาดแสง
เหนื่อยก็นอนพักผ่อนตอนแดดแรง
หลับเพื่อสะสมแกร่งกำลังกาย

๏ บทกวีปรากฏบางบทรัก
บางบทล้นเหนื่อยหนักในความหมาย
โลกฤๅลอยลับเลื่อนฤๅเคลื่อนคลาย
เอื้อมไขว่คว้าเดียวดายมาว่ายวน

๏ จะวาดดาวล้านดวงในห้วงฟ้า
เขียนอักษรปรารถนาในสับสน
แทบทุกทุกบริบทปรากฏตน
ผู้มิเคยหลุดพ้นจากเส้นทาง

๏ บทกวีปรากฏบางบทโศก
บางบทล้นอุปโลกน์ความเมินหมาง
โลกฤๅลอยลับเลื่อนแลเลือนราง
พยัญชนะเดินทางตามหัวใจ

_________
สวัสดีอีกหนึ่งกระทู้ท่องเที่ยวครับภาวะปัจจุบันสมัยแห่งสยามประเทศมิได้เอื้อให้กับการท่องเที่ยวแบบปกติสุขมากมายนักเดินทางไปก็ห่วงไปว่าจะมีปฎิวัตรัฐประหารเกิดขึ้นที่เมืองหลวง
ถึงมี – ก็ไม่ได้ช่วยอะไรได้หรอกครับ

เต็มที่ก็มาช่วยขับไล่เหมือนเคยเท่านั้น ร่วมหัวจมทุกข์กับบ้านกับเมืองกันต่อไป
ในเมื่อความสุขได้เซ็นเซอร์ตัวเองอยู่ในระดับปลายแถว

ประเทศที่เขาคิดว่าประชาชนโง่แม้กระทั่งดูไม่ออกว่าโมเสกที่ปิดอยู่รอบปากชายสูบบุหรี่ในจอโทรทัศน์คืออะไร ?
ขณะบทอิจฉา-ริษยา ชำเราจิตใจ มิได้มีคำสั่งกรมกองไหนมาบดบังให้เสียลูกกะตาเยาวชนบ้านเราถูกมอมเมาด้วยจริยธรรมจอมปลอมจากชนชั้นปกครองมาช้านานเหมือนสร้างอุปทานหมู่

รูปธรรมแห่งการเดินทางจึงชัดแจ้ง และวูบไหวเพียงความเป็นธรรมชาติที่งดงามงดงามตามภารกิจที่ได้รับมอบหมายจากหัวใจ
ก่อนและหลังพุทธศตวรรษที่แตกเนื้อหนุ่มจนบัดนี้

บนดินแดนที่นามธรรมปกครองตนเองแบบเบ็ดเสร็จเป็นเวลานาน
เสรีภาพ ยังเป็นเพียงบทประโลมโลกย์อันแสนหอม

ที่ได้เพียงดมดอม ...แต่มิอาจเด็ดดม
วันที่ ๑๙ กันยายน ๒๕๔๙ ผมต้องถามตัวเองย้ำๆอยู่หลายครั้งว่านี่มัน พ.ศ.ไหน ?

สาบานได้ว่าผมจะไม่ถามปี พ.ศ.กับตัวเองอีกต่อไปแล้วนับจากนี้
แต่จะถามจากคนอื่นแทน ..

ท่ามกลางรัฐธรรมนูญไทยที่เขียนออกมาวางแผงมากมายไม่แพ้การ์ตูนญี่ปุ่นแนวอีโรติค การบูชาเสรีภาพยังดำเนินไปท่ามกลางดินแดนสยามประเทศ

ท่านอาจสงสัยว่ามันเกี่ยวอะไรกับกระทู้ท่องเที่ยว ?
อย่าได้ถามเชียวครับ ...
วฒน 30 ต.ค. 51
http://www.prachatai.com/webboard/wbtopic.php?id=737744