ทีมเสื้อกั๊ก

...

ใบไม้ที่หวนคืน..
...
จะต้องข้ามอีกกี่ศพจึงพบว่า
อำนาจที่ได้มานั้นว่างเปล่า
จะด้านทนกี่เช้าเย็นจึงเห็นเงา
ทั้งโคตรเหง้าเงาหัวสิ้น เพราะกินเมือง

จะต้องพลีอีกกี่ศพจึงพบฝัน
กี่ฝ่าฟันบรรลุชัยได้หนุนเนื่อง
จะต้องสู้อีกกี่ครั้งจึงหวังเรือง
ชาติประเทืองประชาธิปไตยไร้แร้งรุม
ชาติประเทืองประชาธิปไตยไร้แร้งรุม ......

มุมมืดมีดอกไม้ บานไสวในพฤษภา
มุมเมืองที่ทรมา จึงประจักษ์สลักศรี
ศักดิ์ศรีที่สล้าง สู้เพื่อสร้างทางเสรี
ยิ่งมืดก็ยิ่งมี ไม้พันธุ์กล้า บานท้าทาย
ยิ่งมืดก็ยิ่งมี ไม้พันธุ์กล้า บานท้าทาย

บทกวีจากคุณจิระนันท์ พิตรปรีชา
มอบแด่นักสู้พันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย
๒๙ พฤษภาคม 2551

คงต้องถอนหายใจยาวๆกันอีกครั้งแล้วขอรับ !
วฒน
...
ถึงเคยข้ามมากี่ศพกี่พบพราก
ยังต่อสู้ด้วยปากยากจะกล้า
สำนึกในรัฐประหารจนด้านชา
รับใช้เป็นขี้ข้าพวกขลาดกลัว

จะยอมพลีอีกหลายศพเพียงพบฝัน
ประชาชนไม่มีวันยอมก้มหัว
ประชาธิปไตยตั้งแง่เห็นแก่ตัว
หยัดยืนอยู่ย่ำยั่วประเทศไย ?

...

ไม่มีหรอกดอกไม้..หมายปลิดปลายพฤษภา
ผลิขั้วแห่งทสา......ทนเป็นทาสไร้ศักดิ์ศรี
มุมมืดนั้นมืดดับ......หลงระยับในอัปรีย์
นั่นหรือทางเสรี.......มองดูสิ จิระนันท์ !

วันนี้อหังการแห่งดอกไม้ ... ได้ตอบแทนคุณต้นน้ำ แลสายธารแห่งชีวิตแล้ว
ด้วยบทกวีเพื่อประชาชน..

ดอกไม้มีหนามซ่อน
กลับทิ่มซอนให้คนซม
เติบงามตามเพาะบ่ม
ใบหมักหมมสะสมพิษ

มหาวิทยาลัยแห่งความกล้าหาญได้ผลิตนักศึกษาชั้นดีออกมาประดับถนนประชาธิปไตย

และวันนี้บทกวีบทข้างบนได้สะท้อนความเป็นคนเดือนตุลา

ดอกรักบานในใจใครทั้งโลก
แต่ดอกโศกบานในหัวใจฉัน ....
วฒน

มุมมืดมีหนอนใช เกาะกินใบไร้เมตตา
มุมเมืองแพศยา พูดเจ้อเธอไร้ยาง
ศักดิ์ศรีที่หายหด สุดสลดหมดสิ้นทาง
ยิ่งมืดยิ่งอ้างว้าง ไม้หลุดร่วงกลวงลำต้น

สวัสดีค่ะ คุณวฒน แจ๋วขอแจมด้วยนะคะ เบื่อคนพวกนี้ !!!

...
หลงนับถือ มานาน
ว่าปณิธาณเธอสูงส่ง
วันนี้ค่าหมดลง
คงแค่ ธุลีดิน
....
เคยเปรียบเป็นนางฟ้าพญาหงส์
ถลาลง จิกอีกา ตุลานั่น
มาบัดนี้สีที่หุ้มหลุดล่อนพลัน
โธ่!ก็กาเหมือนกัน มันหลอกเรา

ขอบคุณที่แสงดงตัวตนที่แท้จริง...
พูนสุข

http://www.prachatai.com/webboard/topic.php?id=687799