โศลกถึงโลกที่สาม ๚ะ๛

...ข้าแต่ทวยเทพ ....

๏ รัตนโกสินทร์ศกเศร้า...สืบสาน
เมืองอดทนมานาน.........หนักแล้ว
ชาติอำมาตย์ชำนาญ......นักเล่ห์
สาปส่งลงนรกแคล้ว-......คลาดคร้านวิตกสมัย

๏ คนดีช่วยเกิดแล้ว.......เกิดอีก นะท่าน
อธิปไตยขายปลีก.........ปล่อยค้า
ไม้ซุงงัดไม่ซีก.............ไม่กระดึบ กระดึบ
เฮยจิ้งจกร้องทักช้า............ชั่วใช้สำนึกสนอง

๏ ฝากพระสยามฯท่านผู้..เพรงศีล
ด้วยแผ่นดินต่ำตีน..........ติดเตี้ย
ผู้ใหญ่เด็กป่ายปีน..........หัวเล่น ฤๅพ่อ
ไตรลักษณ์รีบเกี๊ยเซี้ย.....กล่อมสิ้นก่อนสลาย

๏ พระอื่นอีกพระผู้.........ศักดิ์สิทธิ์
ช่วยละซึ่งกรรมกิจ.........กอบกู้
วันนี้สยามอิจ-...............ฉาริษ- ยาเกลื่อน
ทวยเทพท่านรับรู้...........เรื่องนี้แล้วไฉน

ดูกรญาติโยม ....

๏ จะตกต่ำติดตีน , ก็ดินเขา
ผู้อาศัยอย่างเจ้าอย่าสงสาร
ศรัทธาเถิดให้หูผึ่งศฤงคาร
และจงงดวิจารณ์งานเจ้านาย

๏ ให้ภูมิใจในเอกราชชาติสยาม
ความหมดจดงดงามอันหลากหลา
ยสรรค์วิจิตรบรรจงลงเลื่อมพราย
ยังไม่เสียงเชิงชายสลายพันธุ์

๏ ด้วยสิงสาราสัตว์อุบัติเกิด
กลายเป็นสัตว์ประเสริฐแห่งชนชั้น
เถลิงงานอำมาตย์อำนาจฉกรรจ์
ชะล้างสรวงสวรรค์ให้มันวาว

๏ ในโลกนี้เอาสิ่งใดกระไรเล่า ?
อยากได้ใหม่ก็เหมาเอาแม้ฉาว
ไม่รู้สั้นวันคืนหรือยืนยาว
เก่งและกร้าวในศักดิ์แค่กวักกร

๏ พลเมืองมีสุขทุกหย่อมหญ้า
ข่าวลือครหา ล้วนสำส่อน
โลกนี้ล้วนสาธารณ์การละคร
มันก็ริยำตำบอนเท่าทั้งใบ

๏ ตื่นเถิดวิญญาณรัตนโกสินทร์
บรรพบุรุษจะติฉินนินทาได้
ราชธานียังมิสร่างอย่าร้างไกล
อย่าเอาใจออกห่าง,อย่าร้างลา !

๏ เมืองคือจุดบรรจบนพรัตน์
อดีตเป็นเครื่องวัดการฟันฝ่า . . . .
เมฆน้อยร้อยหลากเป็นฟากฟ้า
ทุกสิ่งประกับหล้ามหากาฬ ๚ะ๛

สาาาาาธุ ...

๏ คนดีมาเกิดแล้ว.........เกิดอีก นะท่าน
ประเทศใช่ขายปลีก.......ปล่อยคว้าง
ไม้ซุงงัดไม่ซีก.............ไม่งัด แล้วพ่อ
ตีนนกครอบตีนช้าง........เฉกนี้ได้ไฉน ?

สวัสดีวันศุกร์แห่งสยามครับทุกท่าน
วฒน
http://www.prachatai.com/webboard/topic.php?id=687193