๏ คนไทยเว้ยเฮ้ย ๚ะ๛

...
๏ เสียงทวงถามความเป็นไทยให้โหวกเหวก
แท้ก็เพียงเกกมะเหรกละไม่ว่า
มองดวงดอกข้าวบานกลางทุ่งนา
เห็นเป็นต้นกัญชาเพราะตาแค้น

๏ เหนื่อยนั้นเหนื่อยหนักนั้นหนักรักนั้นรู้
แต่ไก่ทอดท่านยังดูเป็นหมูแผ่น
ไวโอลินท่านก็ผ่าว่าเสียงแคน
อะไรจะเหมือนแม้นที่แม่นมี

๏ เมื่อรักกันไม่ได้ก็ไม่รัก
อย่าเอะอะอึกอักว่ารีกหนี
ย่ำน้ำคำย่ำน้ำลายตั้งหลายที
โถยังพลีวาสนามาปะปน

๏ อัญเชิญความเป็นไทยในเรือนทาส
ไปสุขอยู่ในศาสตร์ที่สับสน
แบมือขอเข้าสวรรค์บันดาลดล
หากโลกนี้หมุนวนรอบเทวดา

๏ แว่วแว่วว่ารอยเลื่อนนั้นเคลื่อนไหว
อยู่อย่างที่เป็นไปตายดีกว่า
เปลืองแรงน้ำคัดหลั่งที่คั่งคา
เหอะใช้ความบอดบ้าหาหนทาง

๏ แผ่นดินนี้อยู่ในกำมือเจ้า
เอาเถิดเอาปรารถนานัยน์ตาขวาง
อ้างรักชาติเขาไม่รักก็หักกลาง
อยู่บนโลกไร้ยางไปอย่างนี้ ๚ะ๛

----------
ฮุสตันเรียกฐาน! ฮุสตันเรียกฐาน! ..นับวันความเป็นไทยจะรางเลือน และเข้มข้นไม่เท่ากันเสียแล้วสิครับในสายตาคนกลุ่มหนึ่งที่อุตริรักแผ่นดินเกิดแบบไม่ลืมหูลืมตาดูดวงตะวัน หรือนี่จะเป็นแนวความคิดใหม่ การเมืองใหม่ ..ที่พยายามจำกัด สิทธิ เสรีภาพ เสมอภาพ ไว้เพียงในตำราของตนเท่านั้นผมไม่เคยนึกห่วงว่าตัวเองจะอยู่ในสถานะไหนบนแผ่นดินนี้ไม่ว่าจะเป็นไพร่ฟ้า ข้าแผ่นดิน ประชาชน พลเมือง หรือราษฎร ฯลฯหากการมีอยู่ของชีวิตได้สัมผัสความเป็นอารยประเทศทางประชาธิปไตยที่แท้จริงกับเขาหากทุกคนในประเทศไล่ตั้งแต่แม่ทัพนายทหาร นักการเมือง จนถึงชาวนา-ชาวไร่ที่รู้และรักเคารพหน้าที่ของตัวเอง อย่าได้อ้างความรักชาติให้พร่ำเพรื่ออย่างทุกวันนี้โดยไม่เคยตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูความเป็นไปแห่งโลกความจริงอย่าได้ย่ามรู้สึกอะไรนักหนากับการได้มา ..เหลือหัวใจไว้ห่วงข้อหาหมิ่นประมาทประชาชนกันบ้างเถิดครับ
วฒน 11 พย 51
http://www.prachatai.com/webboard/wbtopic.php?id=743410