๏ สามัญชนคนสุดท้าย ๚ะ๛

...
๑ ...

๏ เขาคงเกรงประชาชนผู้จนยาก
จะมีปากมีเสียงให้เสียหาย
จึงจำกดให้จมให้งมงาย
จะบีบหรือจะคลายอย่าได้ยิน

๏ อวดวิเศษวิโสอวดโอหัง
แท้ทุเรศทุรังพวกกังฉิน
อ้างอิงแอบศรัทธาออกหากิน
ยกตีนเหยียบแผ่นดินย่างหยัดยืน ๚

๒ ...

๏ เมืองนี้วิสาสะสารพัด
แห่แหนความวิบัติกันดกดื่น
ใต้เงาความฉ้อฉลคนถือปืน
แบกฆ้องกันครึกครื้นทุกครั้งคราว

๏ ผลสรุปปิดคดีปีกระต่าย
คงไปจบตรงที่ชายขี่ม้าขาว
ปรองดองกันซีคะระยะยาว
ลบกลิ่นเลือดกลิ่นคาวสาบคละคลุ้ง

๏ พลเมืองตื่นตระหนกจนอกแตก
ทีวีแปดสาแหรกถ่ายยันรุ่ง
ผลแห่งความเจริญเดินหลังตุง
ขุนนางคอยพยุงชะตากรรม

๏ เชิญ! ทัศนาทิวทัศน์รัตนโกสินทร์
สถาปัตย์มีอันจะกินกองคลาคล่ำ
บรรเลงเพลงเฉิดฉายร่ายระบำ
กลบเสียงผู้ร้องร่ำแห่งกลียุค

๏ เฮ้ย!นั่นขบวนสวนสนามงามสง่า
ดื่มน้ำพิพัฒน์สัตยากันสนุก
พร้อมเพรียงสวนกลางสนามข้ามกองทุกข์
เพื่อปราบดาความสุขแห่งชนชั้น

๏ ระหว่างโลกระรื่นผู้ดื่นดก
ในซอกหลืบกลับซุกหมกความหวาดหวั่น
เสียงแจ้วแจ้วอาณาจักรจักโจษจัน
ศรัทธาแห่งความฝันนั่นอัปรีย์

๏ เชิญเถิดท่านสามัญชนคนสุดท้าย
ลุกขึ้นเถอะระบายแต่งแต้มสี
ประวัติศาสตร์ช้ำเท่าไหนเขียนให้ดี
ด้วยหมึกผงธุลีแห่งรอยเท้า ๚ะ

๒.๔ ...๏ ก่อนก้มลงกราบไหว้นิกายใหม่
ใครบูชาความใคร่ถึงให้เข้า
สร้างเมืองสร้างสถูปทั่วผู้มัวเมา
ยกทุกคนเป็นเจ้าเท่าเทียมกัน ๚ะ๛

วฒน 3 ธ.ค.51
http://www.prachataiwebboard.com/webboard/wbtopic.php?id=756244